peiraioths

Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΤΗΣ ΔΡΑΓΩΝΑ

Επιστρέφοντας στην Οθωμανική αυτοκρατορία της κυρίας Δραγώνα και του ΠΑΣΟΚ. Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Ιανουαρίου 7, 2010 Πολλοί εξακολουθούν να εκπλήσσονται για τη μετατροπή της χώρας που πρώτη θεσμοθέτησε τα ανθρώπινα δικαιώματα, σε χωματερή του καπιταλισμού. Όπου η γυναίκα κάθε ηλικίας θα σφάζεται και θα βιάζεται σα ζώο, το ίδιο και το παιδί. Όπου το βασικότερο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η προστασία γυναίκας και παιδιού, θα χαθεί με το πρόσχημα της προστασίας κάποιων άλλων “δικαιωμάτων” ώστε να προστατευτεί η σωματεμπορία, η δουλεμπορία και το εμπόριο ναρκωτικών. Οι κινητήριοι μοχλοί του καπιταλισμού δηλαδή, το μαύρο χρήμα. Όταν γυναίκες, όπως η Δραγώνα, η Αλ Σαλέχ και άλλες γίνονται φορείς της ανθρώπινης κοινωνίας και εκμετάλλευσης… Όταν ο βιασμός γίνεται ακόμα και μέσο προσηλυτισμού… Προξένησε εντύπωση σε πολλούς η στυγνή σεξιστική τοποθέτηση της κυρίας Αλ Σαλέχ σχετικά με το θέμα ομαδικού βιασμού μίας άτυχης γυναίκας από μετανάστες (προφανώς λαθραίους). Εμείς βιαστήκαμε να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι οι Έλληνες υπερπατριώτες προκαλούν απανωτές στύσεις σε μισάνθρωπα κτήνη, όπως στην περίπτωση της απαγωγής 19χρονης και του 12ωρου ομαδικού βιασμού της. Η αλήθεια φαίνεται ότι είναι κάπου αλλού. Στο δηλητήριο της υποταγής που ποτίζονται κορίτσια όπως η Αφροδίτη ακόμα και στο στενό οικογενειακό τους περιβάλλον ώστε στο τέλος να αποδέχονται τη βαρβαρότητα εις βάρος των γυναικών. Ας μην ξεχνάμε ότι η προστασία παιδιού και γυναίκας μπορεί να ήταν ίδιον των πολιτισμών του ευρύτερου Ελλαδικού χώρου. Η συντριπτική πλειοψηφία εθνών όμως, εδώ και αιώνες, δεν αναγνώριζε ούτε το βασικό δικαίωμα της επιβίωσης στη γυναίκα. Πόσο μάλλον το οποιοδήποτε δικαίωμα. Φανταστείτε λοιπόν ένα κορίτσι που γεννιέται σε μία τέτοια μισάνθρωπη κοινωνία. Είναι λογικό να αποδέχεσαι το σκότος, όταν ποτέ κανένας δεν σου μίλησε για το φως. Είναι εξίσου λογικό να πρεσβεύεις το σκότος όταν αυτή η υποτακτική σου φύση γίνεται αιτία κοινωνικής ανόδου! Είναι επίσης κατανοητό, η μοναδική σου “υπέρβαση” να είναι η χρήση του “μιαρού” κορμιού σου και της ομορφιάς σου να αποσκοπεί στο κέρδος, αφού ποτέ σου δεν διδάχτηκες τη συμβολή της Γυναίκας στη δομή του παγκόσμιου, φωτοβόλου πολιτισμού πάνω στον οποίο βασίστηκε η γυναικείος αυτοσεβασμός και απελευθέρωση (όπου υπάρχει στον πλανήτη). Ας μην είμαστε όμως τόσο αυστηροί. Ο βιασμός που εδώ θεωρείται απεχθής, σε άλλα κράτη και “πολιτισμούς” θεωρείται ανδρικό δικαίωμα και μέσο προσηλυτισμού. Δεν μιλάμε για επίγειους παραδείσους όπως το Αφγανιστάν και η Τουρκία, αλλά για “προοδευτικούς” τόπους όπως η Αίγυπτος. Το κορίτσι της φωτογραφίας για παράδειγμα, είχε την ατυχία να ανήκει στους Χριστιανούς της Αιγύπτου. Η Αμάλ Ζακί λοιπόν, απήχθει από μία ορδή άξιων απόγονων του Αττίλα, βιάστηκε κτηνωδώς και βρέθηκε σε νοσοκομείο όταν κινδύνεψε να πεθάνει από την ακατάσχετη αιμορραγία. Θα πείτε, ότι αυτά συμβαίνουν σε όλες τις χώρες του πλανήτη. Με μία διαφορά: Η Αμάλ Ζακί απήχθει με το πρόσχημα ότι ήταν Χριστιανή και έπρεπε να προσηλυτισθεί στο Ισλάμ. Η απαγωγή και ο βιασμός θεωρούνται μέσο προσηλυτισμού και εξισλαμισμού. Όταν μάλιστα αυτή η ενέργεια γίνει, τότε η κοπέλα υποχρεούται να παντρευτεί με κάποιον από τους βιαστές της (όχι, δεν έχει δικαίωμα επιλογής. Όποιος “γούσταρε” ποιό πολύ την παίρνει). Ενώ, απαγορεύεται αυστηρά να επιστρέψει στην πατρώα θρησκεία της. Εάν το κάνει, τιμωρείται ακόμα και με θάνατο! Ο Σεΐχης Αλ Ζαφζάφ μάλιστα κυρία Αλ Σαλέχ, αρμόδιος για τον διαθρησκευτικό διάλογο στην Αίγυπτο, δηλώνει μάλιστα με ευαισθησία ότι είναι σύνηθες φαινόμενο οι Χριστιανοί Κόπτες της Αιγύπτου να βλέπουν τα κορίτσια τους σε αυτή την κατάσταση και μάλιστα… (προσέξτε πρόοδος!) η κυβέρνηση πρέπει να λάβει κάποια μέτρα τιμωρίας για τους ενόχους!!! (εφ. Αλ Ντεστούρ, 17/11/2009). Μπράβο πρόοδος! Όντως πρέπει να λάβει κάποια μέτρα όταν απαγάγουν και βιάζουν κτηνωδώς την κόρη κάποιου, υποχρεώνοντας την επί ποινή θανάτου να απαρνηθεί και τη θρησκεία της. Σωματικός και πνευματικός βιασμός δηλαδή κυρία Αλ Σαλέχ. Μέχρι σήμερα βλέπετε η τακτική των αρχών είναι κάπως διαφορετική και η περίπτωση της Αμάλ Ζακί μπορεί να θεωρηθεί πταίσμα. Κοιτάξτε την περίπτωση της 12ΧΡΟΝΗΣ Ίνγκυ Αντέλ για να καταλάβετε το σκεπτικό της κυρίας Αλ Σαλέχ: Η Αντέλ, απήχθει σε ηλικία 12 ετών πηγαίνοντας στο σχολείο (!) όταν “άγνωστοι” την αναισθητοποίησαν και την έβαλαν σε ένα αυτοκίνητο. “Με οδήγησαν στο δωμάτιο ενός άνδρα που τον φώναζαν “Σουλτάνο(!)” όπου μου έδεσαν τα χέρια πίσω από την πλάτη και με βίασαν αυτός και άλλοι τέσσερις απανωτά”, αφηγείται το κοριτσάκι που σήμερα είναι 16 ετών. “Ένιωθα ότι κάθε ένας από αυτούς που με βίαζαν με θεωρούσε εχθρό, αφού παράλληλα με χτυπούσαν μέχρι αναισθησίας”. Για έναν ολόκληρο μήνα, τη νάρκωναν και την βίαζαν καθημερινά. Η ίδια θυμάται πάνω από 50 άντρες να έβγαλαν πάνω της τα μισάνθρωπα “πολιτιστικά” τους ένστικτα. Η οικογένεια της κατέβαλε απέλπιδες προσπάθειες για να την βρει. Ευτυχώς τα κατάφερε και τη “γλίτωσε” από το μαρτύριο. Έτσι νόμιζαν τουλάχιστον. Όταν λοιπόν πήγαν στις αρχές για να καταγγείλουν το συμβάν, ο διοικητής ασφαλείας την ξυλοκόπησε για να αλλάξει την κατάθεση της και να γράψει ότι “μόνη της το έσκασε από το σπίτι”!! Σε ηλικία 12 ετών προφανώς για να γνωρίσει τον Έρωτα. Έτσι Αφροδίτη; Οι μέθοδοι μάλιστα δείχνουν τον υψηλό πολιτισμό των μισανθρώπων αφού μεταμφιέζονται και ως κόπτες ιερείς ώστε να απαγάγουν τα κορίτσια ευκολότερα. Μιλάμε για γούστα πραγματικά. Ταυτόσημα λοιπόν είναι και τα χαρακτηριστικά της καινούριας τακτικής και στην Ελλάδα. Είπαμε, το θύμα αντιμετωπίζεται σαν ένα μιαρό και εχθρικό κομμάτι κρέας. ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΣΟΣ το οποίο μεταφέρεται αυτούσιο με τους νοσηρούς εγκεφάλους που το “εισάγουν” το οποίο βεβαίως δεν έχει καμμία σχέση με τις σάχλες περί “η βία φέρνει βία”, ο “ρατσισμός των Ελλήνων” και άλλα τινά. Άλλωστε αυτή η βία και το μίσος εναντίον γυναικών είναι γνωστός εδώ και χρόνια σε άλλες, “ανεκτικές” χώρες, όχι σαν την “ρατσιστική Ελλάδα”. Στη Σουηδία για παράδειγμα, που τόσο λατρεύουν και μας ταΐζουν ως παράδειγμα οι πεφωτισμένοι τις νέας διακυβέρνησης, σε όλες τις χώρες που είχαν τη δυστυχία να νιώσουν το νόμιμο δουλεμπόριο των καπιταλιστών που ήθελαν φτηνό κρέας – εργατικό δυναμικό. Χωρίς αυτοσεβασμό, χωρίς αγωνιστικότητα και πολιτιστική έκφραση. Αυτός άλλωστε δεν είναι και ο ονειρικός πολίτης της παγκόσμιας εξουσίας; Μισάνθρωπος, διχαστικός, με μηδενική πνευματική καλλιέργεια και αναζήτηση ελευθερίας. Όπως ακριβώς στις χώρες προέλευσης όπου η ελευθερία είναι μία άγνωστη λέξη αφού ΟΙ ΙΔΙΟΙ καλλιέργησαν τα απάνθρωπα συστήματα διακυβέρνησης. Έχουν δε, ένα κοινό στοιχείο: Το μίσος για τη Γυναίκα. Το μίσος για τη Μητέρα. Το Μίσος για τη Γη. Όχι μόνο οι “άνδρες”, αλλά και οι ίδιες οι γυναίκες. Όπως η κυρία Αλ Σαλέχ. Όσοι κατάγονται από πρόσφυγες, γνωρίζουν πολύ καλά τη συμπεριφορά των γυναικών της Τουρκίας μπροστά στα απάνθρωπα μαρτύρια και τις σφαγές αμάχων. ΡΩΤΗΣΤΕ ΤΟΥΣ. Όταν η κτηνωδία συναντά την ευσέβεια, πραγματικά αναρωτιέσαι για την ποιότητα της όποιας συζήτησης. Το ποίμνιο υποχρεούται να βιάζεται, να ανέχεται τις σφαγές των οικείων του και έπειτα να “συζητά” τη νομιμοποίηση τους. Οι περιγραφές από τη Νομοσοφία είναι τραγικές. Αυτό όμως που πραγματικά συγκλονίζει, είναι η ανάλυση των υπέροχων γυναικών του Αγάζηλου που αποκαλύπτουν την “ευσεβή” διάσταση των σφαγών και βιασμών (διαβάστε τη στο τέλος του άρθρου). Ο … άμαχος … Ράιαν Το μαρτύριον της Κυρήνειας είναι μοναδικόν εις τραγικότητα, ουδόλως δε συγκρίνεται με εκείνο άλλων περιοχών της Κύπρου, αι οποίαι κατελήφθησαν κατά την δευτέραν φάσιν της τουρκικής εισβολής. Διότι αι πλείσται των καταληφθεισών κατά τον πόλεμον του Αυγούστου περιοχαί είχον εκκενωθεί προηγουμένως από τους Έλληνας κατοίκους των, ως η Αμμόχωστος … … Οι Τούρκοι έσπειραν τον θάνατον και την καταστροφήν και εις τα πλησίον της Κυρήνειας χωριά Άγιος Γεώργιος, Φτέρυχα, Τριμίθι και Κάρμι. Οι κάτοικοι, μάλιστα, των χωριών αυτών ήσαν οι πρώτοι, οι οποίοι εδοκίμασαν τας τουρκικάς ωμότητας. … Αι εν προκειμένω αφηγήσεις είναι και πολλαί και συγκλονιστικαί, ανακαλούν δε εις την μνήμην τας πλέον τραγικάς στιγμάς της Ιστορίας μας. Μίαν δραματικήν περιγραφήν των συμβάντων μετά την απόβασιν των Τούρκων, παρέχει ο Χρήστος Δράκος εκ του χωρίου Τριμίθι, ο οποίος αφηγείται τα ακόλουθα: «Αμέσως μετά τις πρώτες εκρήξεις ξεκίνησα με την οικογένειάν μου για να καταφύγουμε στην Λάπηθον. Όμως γρήγορα βρεθήκαμε περικυκλωμένοι από Τούρκους στρατιώτες, που εξαγριωμένοι μας καλούσαν να σηκώσουμε ψηλά τα χέρια. Η οικογένειά μου, το ανδρόγυνο Κώστα Κοζάκου και δύο άγνωστοι ξένοι είμαστε, ως φαίνεται, οι πρώτοι αιχμάλωτοι των Τούρκων. Ο κύκλος γύρω μας εστένευε και οι Τούρκοι είχαν στραμμένα απειλητικά εναντίον μας τα όπλα τους. Ύστερα, Παναγιά μου, έγινε μεγάλο φονικό! Οι Τούρκοι άρχισαν να μας γαζώνουν. Οι δυο ξένοι έπεσαν νεκροί με τις πρώτες ριπές. Αγκάλιασα τον Γιώργο μου και πέσαμε στο χώμα. Πλάϊ μου βρισκόταν η γυναίκα μου, ενώ ο μικρός γυιος μου Νίκος προσπαθούσε να βρη προφύλαξιν στο στήθος της. Έσφιγγα το παιδί μου στην αγκαλιά και παρακαλούσα να είχα και άλλα χέρια για να το σκεπάσω. Ακούστηκαν και άλλες ριπές και μου ήρθε τρέλλα σαν είδα την γυναίκα μου στα αίματα. Δεν μπορούσα να τρέξω κοντά της, γιατί θα άφηνα ακάλυπτο το παιδί. Σύρθηκα, κρατώντας το στην αγκαλιά, κοντά σ’ ένα βράχο και κάθε φορά που οι σφαίρες κτυπούσαν και έσκαγαν τα κομμάτια από τον βράχο, νόμισα πως έφτασε το τέλος μας. Ξαφνικά το χέρι μου γέμισε με αίμα του παιδιού μου που μόλις είχε κτυπηθή. Γύρισε, με κοίταξε και ύστερα έγειρε στη γη, ενώ το στόμα του γέμισε αίματα. Σε μια διακοπή των πυροβολισμών γύρισα και είδα με απελπισία ότι η γυναίκα μου ήταν «ραμμένη» από τις σφαίρες και μόλις ανέπνεε. Μόλις την παραμέρισα, είδα ότι και ο Νίκος μας ήταν και αυτός νεκρός. Ζήτησα γονατιστός νερό από ένα Τούρκο φαντάρο. Ήθελα να δροσίσω το πρόσωπο της γυναίκας μου, που με κοιτούσε ασάλευτη. Αντί για νερό, όμως, με κτύπησε με τον υποκόπανο του όπλου του. Ύστερα έδωσαν την χαριστική βολή στην τραυματισμένη και εμένα με επήραν οι «Οηέδες». … η Ελένη Καράνα, 20 ετών, αφηγείται ως ακολούθως την προσωπικήν της περιπέτειαν: «Μια βόμβα από αεροπλάνο κατέστρεψε το σπίτι μας. Μέσα από τα χαλάσδματα βρήκαμε διέξοδο και βγήκαμε από το υπόγειο μαζί με τους γονείς μου. Ξαφνικά βρεθήκαμε περικυκλωμένοι από πέντε τούρκους. Χωρίς άλλη κουβέντα ένας από αυτούς σήκωσε το όπλο και πυροβόλησε. Ο πατέρας μου δίπλωσε και έγειρε χωρίς ανάσα. Πάγωσα, Θέλησα να πέσω πάνω του. Έτρεξε και η μάνα μου ουρλιάζοντας. Όμως την φωνή της έπνιξε ένας καινούργιος πυροβολισμός και η μάνα μου κάτι μουρμούρισε. Έβγαλε λίγο αίμα από το στόμα και ξεψύχησε. Πριν συνέλθω από την τρομάρα, την αγωνία, τον πόνο, την πίκρα, τρεις Τούρκοι με επλησίασαν και ένας από αυτούς με φοβερή αγριάδα μου τράβηξε τη μπλούζα και στη συνέχεια με έρριξε στο χωράφι. Πήρα κουράγιο, έτρεξα, αλλά με πρόφτασαν σε ένα καλύβι. Ύστερα πέσαν πάνω μου, σωστά λυσσάρικα σκυλιά. Λιποθύμησα, χάθηκα …» … «Άκουα ‘που τον πατέραν τζιαί τον παππούν μου για την Τουρτζιάν, τζ’ εν επίστευκα», είπεν εις την κυπριακήν διάλεκτον ο 75ετής γέρων Νικόλαος Ιωάννου εκ του χωρίου Τριμίθι, εννοών ότι ήκουεν από τον πατέρα και τον πάππον του διά τα εγκλήματα των Τούρκων επί Τουρκοκρατίας και δεν ηδύνατο να πιστεύση τα εξιστορήσεις αυτάς. … Η Ελένη Ματεΐδου, έχουσα εις την αγκάλην της τα δύο τέκνα της … περιγράφει το δράμα της ως ακολούθως: «Βρισκόμαστε λίγο έξω από το χωριό, στις μάντρες, όπου είχαμε τα κοπάδια. Οι Τούρκοι κατέβηκαν ρίχνοντας πυροβολισμούς. Μπήκαν στα σπίτια και άρχισαν αμέσως να κτυπούν και να κλωστούν λυσσασμένα τον πατέρα και τον άντρα μου. Εμείς αρχίσαμε τα κλάματα. Ήταν η μητέρα μου, οι δύο αδελφές μου και εγώ. Ένας Τούρκος, ενώ χτυπούσε τον άντρα μου, φώναζε: «Δεν έχει γυνάικα τούτος;». Τότε έτραξα αγκάλιασα τον άντρα μου και τον εφιλούσα. «Να χαρής, μη μου σκοτώσετε τον άντρα μου, έχουμε δυο παιδιά», τους εφώναξα. Οι στρατιώτες αυτοί, που φαίνονταν να είναι από την Τουρκία, μας είπαν να μείνουμε εκεί. Και στη συνέχεια, τράβηξαν τον πατέρα μου και τον άντρα μου προς τον ποταμό. Λίγα λεπτά μετά ακούσαμε πυροβολισμούς. «Παναΐα μου, εσκοτώσαν τους», εφώναξα, και αρχίσαμε να κλαίμε …» … Αμέσως μετά την εκδήλωσιν της τουρκικής επιδρομής, 40 περίπου άτομα, των οποίων αι οικείαι ευρίσκοντο παρά το Πεντεμίλι, όπου διενηργήθη η απόβασις κατέφυγον εις περιοχήν παρά τους πρόποδας του Πενταδακτύλου. Απεκρύβησαν εντός αχυρώνος επί δύο ημέρας … Την εσπέραν της Κυριακής, οι φυγάδες αυτοί ανεκαλύφθησαν υπό τουρκικής περιπόλου. Οι στρατιώται τους διέταξαν να προχωρήσουν εις παρακείμενον χώρον, όπου τους ανεκοίνωσαν ότι θα εξετελούντο! Εις εκ των διασωθέντων αφηγείται: «Ένας Τούρκος στρατιώτης έσυρε τον Βασίλην Ευθυμίου ο οποίος την στιγμήν εκείνην εκράτει της ηλικίας δυόμισυ ετών κόρην του, τον εκόλλησεν εις κορμόν δένδρου και ητοίμαζε το οπλοπολυβόλο διά να τον εκτελέση. Η σύζυγος του Βασίλη, οδυρόμενη, ήρπασε το όπλον του Τούρκου στρατιώτου και τον ικέτευε να μη πυροβολήση. Η σκηνή συνεκίνησεν έτερον Τούρκον στρατιώτην ο οποίος προέτρεπε τον συνάδελφόν του να μη προχωρήση εις το βάρβαρον τούτο έγκλημα. Και τούτο τελικώς έγινε. Βραδύτερον, άλλος Τούρκος στρατιώτης εχώρισε τρεις άνδρας και τους μετέφερεν εις άλλην τοποθεσίαν. Ηκούσθησαν πολλοί πυροβολισμοί … η τύχη τούτων μεχρί τώρα αγνοείται.» Διονυσίου Καρδιανού, «Ο Αττίλας πλήττει την Κύπρον», σελ. 228 επ., εκδόσεις Γ. Λαδιάς, Αθήναι 1976 Διαβάστε τώρα την ηθική αιτιολόγηση των βιασμών και θηριωδιών: «Πάνε κάποιοι μουσουλμάνοι που είχαν πιάσει αιχμάλωτες, να κάνουν σεξ μαζί τους. Είχαν κατά νου να εφαρμόσουν τη γνωστή “διακοπτόμενη συνουσία” για να μην μείνουν έγκυες, γιατί ο ισλαμικός νόμος απαγόρευε να πουλιούνται οι έγκυοι σκλάβες, οπότε θα έχαναν τα λεφτά από την πώλησή τους. Λένε τότε μεταξύ τους, “μια και είναι ο προφήτης εδώ, δεν πάμε να τον ρωτήσουμε;” Τον ρωτούν λοιπόν, “θέλουμε να κάνουμε σεξ με τις αιχμάλωτες, να τραβηχτούμε ή να μην τραβηχτούμε;” Και τι τους απαντάει; Μήπως να αφήσουν τις αιχμάλωτες στην ησυχία τους; Όχι, ο “προφήτης” μόνο τους λέει ‘δεν έχει σημασία αν τραβηχτείτε, γιατι όσοι είναι να γεννηθούν θα γεννηθούν” (ελεύθερη μετάφραση από το SAHIH MUSLIM, τομ 2, #3371, υπάρχει και σε άλλα χαντίθ). Το διαβάσατε; Πολύ ωραία. Τώρα, παρακαλούμε, τσιμπηθείτε μήπως ονειρευόσασταν και ξανακοιτάξτε την οθόνη… Τι; Το χαντίθ είναι ακόμα εκεί; Όχι βέβαια, δεν είναι εκεί το χαντίθ που μιλάει για ΒΙΑΣΜΟ ΑΙΧΜΑΛΩΤΩΝ και τον Μωάμεθ που δίνει στα παλικάρια του την άδεια να τον διαπράξουν… Όχι αναγνώστριες και αναγνώστες, αυτό το χαντίθ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, απλά ΕΣΕΙΣ ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΤΕ ΒΙΑΣΜΟΥΣ ΣΕ ΣΚΛΑΒΕΣ και ασφαλώς, ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΑ ΟΡΓΙΑ, επειδή είσαστε πεινασμένοι γι’ αυτά! (Κάποιος “Ευσεβής” θεώρησε ότι οι γυναίκες του Αγάδημου είναι σεξουαλικά πεινασμένες γι’ αυτό φαντάζονται βιασμούς από Τουρκοκύπριους. Για να δείτε το επίπεδο των υπερασπιστών του Αττίλα). Ανταπαντά λοιπόν ο λάτρης του Κεμάλ (όχι, δεν είναι ο Τρεμόπουλος), «Ο αρθογράφος της Χριστιανικής Ομάδας προσπαθεί απελπισμένα να δείξει ότι οι Μουσουλμάνοι βίαζαν τις σκλάβες τους και τις αιχμάλωτες πολέμου. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν αληθεύει. Ο αρθογράφος δεν έδωσε κανένα απολύτως στοιχείο, το μόνο που κατάφερε να δείξει είναι ότι στο Ισλάμ ( συγκεκριμένα εκείνα τα πρώτα του χρόνια) επιτρέπει το σεξ με της αιχμάλωτες. Είναι αλήθεια ότι το Ισλάμ επιτρέπει το σεξ με τις αιχμάλωτες αλλά σε καμία περίπτωση δεν τον επιβάλει και απαγορεύει τον βιασμό τους. Για να δούμε κάποια στοιχεία για το επιχείρημα μου: Ο Προφήτης είπε « Μην προξενείτε κακό, βλάβη και ζημιά στους εαυτούς σας και στους άλλους» (Al-Daraqutni, Ibn Majah and Ahmad) Άρα, σε καμία περίπτωση να βιάσουν γιατί ο βιασμός προκαλεί σωματική και ψυχολογική βλάβη, κακό, και ζημιά.» Και η απάντηση των γυναικών του Αγάζηλου είναι αυτονόητη: …μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας: όταν επιτίθεσαι σε μια κοινότητα ανθρώπων και σφάζεις, καις και αιχμαλωτίζεις, καταστρέφοντας τη ζωή των ανθρώπων, δεν υπάρχει περίπτωση οι ξεριζωμένες γυναίκες που τους σκότωσες τους συγγενείς και τους έκαψες τα σπίτια να θέλουν να κάνουν μαζί σου σεξ. Μπορεί και να μην αντισταθούν, αλλά αυτό θα σημαίνει πολύ απλά ότι είναι σοκαρισμένες ή φοβούνται ότι αν αντισταθούν θα τις σφάξεις κι αυτές. Αποκλείεται όμως να θέλουν να τους κάνεις τον επιβήτορα. Ελπίζουμε να αντιληφθήκατε μία από τις αιτίες των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Κομμάτια κρέας οι αλλόθρησκοι, σκλάβες άβουλες οι γυναίκες. Το είδαμε στη Βοσνία, το είδαμε στο Κόσσοβο, το είδαμε στην Κύπρο, το βλέπουμε χιλιάδες χρόνια. Και όμως, τα δολλάρια του Ανάν αρκούν για να ξεχαστούν οι μνήμες και να βιασθεί μαζί με τη μνήμη και η ανθρώπινη λογική. Να επισκεφθείτε οπωσδήποτε και την ομάδα “Αγάζηλος”. Να στηρίξουμε την προσπάθεια τους. Μόνο που εδώ η Μπούργκα δεν φτουράει κύριοι. Να τρέμετε μήπως το παραμύθι της πορνοβοσκής τελειώσει και ξαναδείτε την Υπερμάχω. Στην Ελλάδα βλέπετε, η Ελευθερία είναι γένους θηλυκού. Ακόμα και η Ανδρεία. Αφιερωμένο το υπέροχο: Εις στα βάθη της καρδιάς μου Των ματιών σου η βολή Έξαφνα και παρ’ ελπίδα Άναψε και πυρπολεί Share this:

peiraioths

visitors

vis

international

About Me

Blog Archive

Η λίστα ιστολογίων μου

Feedjit

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ

ΤΙ ΠΑΙΖΕΙ ΤΩΡΑ

valuation

ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ

peiraioths banner

sunset casino

s.c

ΣΟΥΙΤΑ

Louvor a Deus

Αναγνώστες

Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

Δεν υπάρχουν σχόλια:

a

ΑΝΤΕ ΝΑ ΞΥΠΝΑΜΕ ΛΙΓΟ

ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΤΗΣ ΔΡΑΓΩΝΑ

Συνολικές προβολές σελίδας

Δημοφιλείς αναρτήσεις